Yeme içme normale döndü ya benden iyisi yok bu dünyada.
Tanrım yemek yiyebilmek ne büyük bir nimetmiş! İlk 4 ayında açlıktan yerlerde sürünen
ben “Eğer yemeye başlarsam, 100 kilo da olsam bırakın beni. Kimse tek laf
etmesin, yiyeceğim” diyordum. Öyle de olmuyor tabi… Hareketlerin ağırlaştıkça,
kilon arttıkça, doktor uyardıkça yine de ‘duruyorsun’. Artık az da olsa
salçalı, yağlı yemek yiyebiliyor, birkaç kaşık çorba da içebiliyordum. Krize
girdiğinde 1 kilo yaş pastayı ‘götürebilen’ ben, hamile kalınca tatlıyı
tamamıyla bırakmıştım ama şimdilerde yeniden tatlıya karşı istek duyuyordum.
18. haftaya kadar tatlı isteğimin normale dönmesini
gerçekten diliyordum çünkü doğum günü haftamdı. İnsan kendi doğum günü
pastasını da yemesindi? 4 Kasım 2015. Bu dünyada ‘tek başıma’ kutlayacağım son
doğum günüm. Gelecek yıl mumları söndürmek için bir ortağım olacak ve O kendi
pastasının farkına varana kadar benim pastama göz dikecek biliyorum. J Heyecanla o günleri
bekliyorum. Şimdilerde bir kız çocuğumun olmasına da alışmışken cicili bicili
doğum günü elbiselerine bile gözüm ilişiyor. J
Klasik doğum günü sabahı… Facebook’tan kutlamalar, mesajlar,
telefonlar, mailler… Fuat’tan bir beklentim yok, çiçekti, hediyeydi zira çok
zor zamanlarda yanımda olması benim için en büyük hediyeydi… Akşama da
sözleştik zaten, ailelerle birlikte olacaktık. Annelerden mantı istemiştim. Kadriye
annemlerde toplanacaktık. Onlara da söyledim ‘Hediye işine girmeyin’ diye. (Dinlememişler
orası ayrı… Yeni hamile kıyafetlerimi mantı partisinden sonra deneyecektim. J)
Ofiste kutlamaları kabul ederken elinde bir kutu bir adam
geldi, beni sordu. “Fuat yine çiçek göndermiş” diye teslim aldım kutuyu… Derken
heyecanla ne olduğunu anlamaya çalıştım. Görünüşte çiçek olan bir buket, içiyse
bebek kıyafetleriyle donatılmış. Harika! Harika! Aldığım en güzel doğum günü
hediyesi. Daha kızımıza bir çift çorap bile almamışken Fuat bana doğum günümün
ennnn güzel hediyesini kızına da ilk kıyafetini almıştı. Küçük bebek buketi kız
adındaki bu çiçeği açmaya kıyamadım. 3-6 aylık olduğu için bebeğimiz doğduğunda
da odasında bir süre daha duracak… Ne kadar şanslı bir eş, anne adayı olduğumu
anlatmaya gerek var mı artık?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder