Anne Olunca Anlarsın -Hamilelik 4. Ay – Mide Bulantıları 4

“Anne olunca anlarsın” sözü, yerini “Bak gördün mü, daha şimdiden annelik ne zor”, “Öyle kolay değil işte annelik”, “9 ay karnında taşıyorsun da zorlanıyorsun” cümlelerine bırakıyor. Arkadaş; ben zaten biliyorum evet kolay değil annelik… Olmayacak da… Eskiden de zormuş, şimdi teknoloji gelişmiş olsa da zor. Her dönemin kendine göre derdi, sıkıntısı var.

13. hafta başı yine bir pazartesi, 1,5 aylık izin ve raporun ardından işe başlıyorum… Zofer’i sabah akşam kullanmaya devam ediyorum. Yeme içme yok denecek kadar az. Hal böyle olunca klasik “hamilelikte kabızlık” sorunu baş gösteriyor. Tanrım ne kadar zormuş gerçekten kabızlık! Bir yudum suya muhtaç hallerim sürüyor. Cacık, soda, karpuz, şeftali, üzüm falan su niyetine tükettiğim şeylerden… Çay, çorba desen bile bulantı artıyor. İşte ilk gün zorlu geçiyor, ilaca rağmen kusuyorum. Hatta 13. haftanın tamamını zar zor, halsiz bir şekilde geçiriyorum. Eşim Fuat’ın bir lafı var “Üçü bir arada”. Saç, makyaj yapılmamış ve gözlüklü halim için söyler. O hafta işe öyle gidip geliyorum. Büyüklerin biz çocuklara okul zamanımızda “Ancak kendini getir götür” sözü de şimdi işim için geçerli! Ancak kendimi getirip götürüyorum.

Metro yolculukları da zorlu geçiyor. Geçen yıllarda kilo almış halime “Gel sen otur, hamilesin” diyenler, şimdi gerçekten hamile olduğum anlarda ortaya çıkmıyor. Bir cebimde poşet, bir cebimde peçete ellerim hafifçe yukarı yönelmiş, dua ede ede gidip geliyorum. 14. haftada bulantılar hala sürüyor. Kusma sayısı azalıyor. Haftada 2-3. Teşekkürler Zofer! Doktorumla konuşuyorum, “Zofer’i günde 1’e düşür” diyor. “Hadi bakalım” deyip deniyorum. Yeme içme durumları ekmek arası patates şeklinde sürüyor. Az yağlı ve susuz! Balık kraker, çubuk krakerlerden öğğğ gelme zamanı… Henüz “Bebeğinizin gelişimi için ceviz, badem, balık, sebze yiyin” kıvamında değilim. Gören duyan bu kez “12’de geçer” sözünü “16’da geçer”e terfi ettirmiş durumda. Bazıları da felaket tellalı. “Ayyy, benim bir arkadaşım vardı, 9 ay kustu”, “Ben doğuma girerken bile kustum”, “Yine iyisin kanaması olanlar var, kalkamıyorlar” vs vs…

Tüm sözlere kulak assanız olmuyor asmasanız olmuyor… Ya devam ederse? Ya 9 ay kusarsam? Ya hiç yemek yiyemezsem? Bebek beslenemezse? Bebek benden alsa, ben halsiz kalırsam? Doktorum her seferinde “Merak etme sen 7. aya kadar yemek yemesen bile bebek alacağı besinleri senin vücudundan alır. Sakin ol, geçecek. Geçmese Zofer’e devam. 8 aylık hamile hastam var hala ilaç kullanan” diyor. Ya sabır deyip, bekliyorum… 15. hafta, en azından artık serum yok. Yemeğin ardından Gaviscon şurup desteğiyle ayaktayım. Koku hassasiyeti ilk zamana göre azaldı ama soğan kavurmasına hala dayanamıyor, hala salçalı yemek yiyemiyorum. Çorbalarla mesafeliyim. Hamur işine dadanma halleri -ki en tehlikesi- varsın olsun, “iki lokma yiyebileyim” durumundayım. Azıcık da olsa kendimi iyi hissetmeye başladım mı ne? J