19 Ekim 2015 Pazartesi

Hamilelik Yolculuğu- Öğrenme, Haber Verme

“Sayın yolcularımız lütfen yaşlılara, engellilere, hamile ve çocuklu bayanlara yer veriniz” yıllarca metro içinde duyduğum bu anons artık beni de kapsıyor! Uzun bir süre “toplum” tarafından gözle görünür bir değişikliğe uğramasa da vücudum, yine de Ankara’nın yorucu metro yolculuklarında utanıp sıkılmadan yer isteyebilecektim. Hem de bacağını ayırmış oturan “kalas”lardan bile! Ve tabii ki "Anne Olunca Anlarsın" sözünün hayata geçtiği anlar... Biz anne olmadan da anlayanlardandık ama neyse... 

Tam tamına 16. hafta öncesi…

2015 Nisan ayında başladığım ‘sağlıklı beslenme alışkanlığı programı ve diyet’ ile Ağustos ayına kadar 11 kilo verdim. Ağustos ayında da 58 kilodayken ‘mucize’yi öğrendim. Artık tüm vitamin ve mineraller bakımından sağlıklı bir vücudum, günde 3 litre su içme alışkanlığım, tüm zararlı yiyecekleri (sucuk-salam-kızartma-hamurişi-cips vs) bırakmışlığım vardı. Yıllardır hayalini kurup kurup vazgeçip, işten güçten fırsatını bulup hayata geçiremediğim ‘bebek projesi’nin vakti gelmişti ve olmuştu. Eşim İzmir seyahatindeyken öğrendim bedenimde artık iki kişi olduğumu… O’na hayatının sürprizini yapma zamanıydı artık…

Yıllardır pek sevdiğim Willow Tree biblosu ve doktordan aldığı ‘hamilelik raporu’ eşliğinde haber vermek istedim eşime… Telefonda söylemek istemeyip 3 gün dişimi sıktım. Böyle bir şeyin gerçekliğine inanmak ilk başta zor geliyor. Yüzünüzde yolda yürürken bile anlamsız bir gülümseme peyda oluyor. Hiç tanımadığınız insanları kolundan tutup “Ben hamileyim” diyesiniz geliyor. Uzun süre bunun özlemini çekenler çok daha iyi anlarlar belki bu durumu… Böyle bir durumdayken 3 gün gerçekten zor geçti. Ve cuma akşamı eşim geldiğinde hayatımın haberini vermek üzere kapıyı açtım.


Vee... Beklenen an… Yatağın üzerinde mavi bir zarf ve baba-bebek biblosunun kutusu… Eşimin aklında böyle bir şey olmadığı için çok sakin bir şekilde -kutuyu parfüm zannetmiş- zarfı eline aldı. Raporu okuduğu an, gözlerimin önünden gitmeyecek. Şaşkınlık, heyecan, mutluluk, ne ararsanız var… Ve sözlü olarak tekrarlanan o en güzel haber… Uzun süre inanamamakla birlikte tarifi imkansız bir sevinç… Ve tabi ki artık 3 kişi olarak devam edeceğimiz yeni bir hayat… Bu bir başlangıç… Yolculuk mu? Gerçekten meşakkatli… Anlatacağım söz ;) 

2 yorum: