Hamilelik Yolculuğu: Son Dönemeç

Hayal gelirdi bugünlere ulaşmak… Şaka maka 36. haftadayım… İş yerinde de son günlerim artık yasal olarak zorunlu olan son 3 haftalık doğum iznine ayrılacağım… İş yerimdeki çalışmalarımı arkadaşlarıma devredip Arya’yı daha sakince beklemeye devam edeceğim. Son kontrolümüze birkaç gün önce gittik. Bebeğimiz şu anda 50 cm boyunda ve 2850 gram ağırlığında. Her şey yolunda görünüyor. Normal doğumda ısrarcılığım sürüyor. Her ne kadar benden heyecanlı olan annem “Sen nasıl doğuracaksın,  yapamazsın” dese de kendimi kahraman ilan edişim devam ediyor. Tabii ki son anda bir değişiklik olmazsa… Ağrı eşiğimin düşük olması, mız mız bir yapımın olması doğal olarak annemi telaşlandırıyor, ha ben korkmuyor muyum? İt gibi hem de :)  Ama olsun, her şey yolunda giderse neden doğal olanı seçmeyeyim ki? Hem ayrıca NLP anlayışına göre “dünya üzerinde bir kimse bir işi başarabilmişse herkes yapabilir” dünya var olduğundan bu yana milyarlarca kadın doğal bir şekilde doğurmadı mı? O kadar uzağa gitmeye gerek yok, annem ve ananemi düşünsem yeter… Velhasıl normal mi sezaryen mi diye sormak bile son dönemde garipsenir olduğuna göre en iyisi doğal olandır deyip yine de durumu akışına bırakıyorum.

Son iki haftadır sevgilimle hafta sonlarında pek dışarı çıkmıyoruz. Artık alışveriş işi de bitti, benim de takatim pek kalmadı. Son enerjimi bu hafta işe gidip gelmekte harcayacağım gibi… Sonrasında ayak uzatıp dinlenmek var… Uzun süre bu imkanımın olmayacağını söylüyorlar, doğrudur… Ben de şimdiden eşten dosttan –Arya 40. Haftaya kadar gelmezse- evde sıkılmayayım diye hard diske film-dizi depoluyorum. Hastane çantasını merak edenlere, hala hazır değil… Evet, benden beklenmeyecek performans… En az 2 ay önceden hazırlarım diyordum ama nedense bi rahatım bu konuda… Belki de listemin hazır oluşundandır. Sadece eşyaları alıp valize koymak kaldı o yüzdendir belki. Belki de bir şey olduğunda Fuat’ın dediği gibi “Aman daha 1 ay var”dır…

İşin aslına bakarsak en fazla gerçekten 1 ay var… 1.5 değil, 2 değil, en fazla 1 ay daha… Sonrasında bambaşka bir hayat… Derinine düşününce korkmamak mümkün değil ama yine de “Normal olan bu, yapanlar nasıl yapıyor” mantığı devreye girince beyninizi yakmıyorsunuz. Ha bir de son zamanların korkusu ya dışarıdayken sancım tutarsa? “Su” mevzusu patlarsa? Kadınlar bazen gerçekten yok yere panik yapabiliyor. Hamile kafası böyle bir şey olsa gerek… :)